کتاب بیوشیمی استرایر بدون شک از معتبرترین و پرفروشترین کتابهای بیوشیمی موجود در جهان می باشد که در اکثر دانشگاههای معتبر، به عنوان مرجع درس بیوشیمی معرفی می شود. از ویرایش پنجم (چاپ 2002) به بعد دو نویسنده دیگر با نامهای جرمی برگ و جان تیمشکو در اعمال تغییرات شکلی و محتوایی، پروفسور استرایر (استاد نوروبیولوژی دانشگاه استانفورد) را یاری کرده اند.
بیوشیمی استرایر با نگارش مطالب، به شکلی کاملاً روان و واضح ، تصاویر آموزشی ابتکاری ، پوشش آخرین فنون تحقیق و پیشرفت ها و تأکید بر اهمیت فیزیولوژیک و پزشکی توانسته به مدت چهار دهه نقشی محوری را در نحوه آموزش بیوشیمی داشته باشد که در این نسخه ما شاهد بهبود این ویژگی ها نیز هستیم به طوری که در آن مباحث متنوع از طیف وسیع مثال‌های کاربردی جدید و مشکلات آنالیز داده‌ها گرفته تا کتابهای الکترونیکی مبتکرانه که به صورت یکپارچه با متن اصلی و اجزای آن ادغام شده‌اند را شامل می باشد.
کتاب بیوشیمی استرایر ویرایش ۸، مطالعه مواد شیمیایی و فرآیندهای رخ داده در گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم ها و تغییراتی که در طول رشد و زندگی ایجاد می کنند. این کتاب به شیمی زندگی می پردازد و از این رو از تکنیک های شیمی تحلیلی، آلی و فیزیکی و همچنین از فیزیولوژیست هایی که با مبنای مولکولی فرایندهای حیاتی در ارتباط هستند استفاده می کند.
همه تغییرات شیمیایی درون ارگانیسم یا تجزیه مواد، به طور کلی برای به دست آوردن انرژی لازم یا تجمع مولکولهای پیچیده لازم برای فرایندهای زندگی در مجموع متابولیسم نامیده می شود. این تغییرات شیمیایی به عملکرد کاتالیزورهای آلی موسوم به آنزیم ها بستگی دارد و آنزیم ها نیز به نوبه خود به دلیل وجود آنها به دستگاه ژنتیکی سلول بستگی دارد. بنابراین تعجب آور نیست که بیوشیمی وارد بررسی تغییرات شیمیایی در بیماری ها، عملکرد داروها و سایر جنبه های پزشکی و همچنین در تغذیه، ژنتیک و کشاورزی می شود.
اصطلاح بیوشیمی مترادف دو اصطلاح قدیمی است: شیمی فیزیولوژیکی و شیمی بیولوژیکی. آن جنبه های بیوشیمی که به شیمی و عملکرد مولکول های بسیار بزرگ (مانند پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک) می پردازد و اغلب تحت عنوان بیولوژی مولکولی گروه بندی می شوند. بیوشیمی یک علم جوان است که فقط از حدود ۱۹۰۰ تحت آن اصطلاح شناخته شده است. تاریخچه اولیه آن بخشی از تاریخ اولیه فیزیولوژی و شیمی است.
رویدادهای مهم گذشته در بیوشیمی مربوط به قرار دادن پدیده های بیولوژیکی بر پایه های شیمیایی محکم بوده است.
با این حال قبل از اینکه شیمی بتواند به اندازه کافی به پزشکی و کشاورزی کمک کند، باید خود را از نیازهای عملی فوری رها کند تا به یک علم محض تبدیل شود. این اتفاق در دوره ای از حدود ۱۶۵۰ تا ۱۷۸۰ رخ داد که با کار روبرت بویل شروع شد و به کار آنتوان-لوران لاووازیه، پدر شیمی مدرن ختم شد.
بویل اساس نظریه شیمیایی روز خود را زیر سوال برد و آموخت که هدف مناسب شیمی تعیین ترکیب مواد است. جان مایو معاصر او قیاس اساسی بین تنفس حیوان و سوزاندن یا اکسیداسیون مواد آلی در هوا را مشاهده کرد. سپس هنگامی که لاووازیه مطالعات بنیادی خود را در زمینه اکسیداسیون شیمیایی انجام داد و ماهیت واقعی این فرایند را درک کرد، از نظر کمی نیز شباهت بین اکسیداسیون شیمیایی و فرآیند تنفسی را نشان داد.
فتوسنتز یکی دیگر از پدیده های بیولوژیکی بود که توجه شیمی دانان اواخر قرن ۱۸ را به خود جلب کرد. این تظاهرات ، از طریق کار ترکیبی جوزف پریستلی، یان اینگنهوس و ژان سنبییر، مبنی بر اینکه فتوسنتز اساساً عکس تنفس است، نقطه عطفی در توسعه تفکر بیوشیمیایی بود
